Halfleeg – Halfvol
Twee versies van de Corona crisis
Al die quality time met het gezin is pure winst. Met de kinderen verzorg ik dagelijks ons pas aangelegde moestuintje. Hartstikke leerzaam en gezien de toestanden in de supermarkten is het handig om onze eigen groenten te kunnen verbouwen. Eindelijk heb ik de tijd om uitgebreid te koken en mijn gezin van gezonde maaltijden te voorzien. Goed voor de weerstand!
Nu mijn kapper ook dicht is, heeft mijn man hilarisch genoeg gisteravond mijn haar geverfd. Het resultaat is niet helemaal zoals bij de kapper, maar ik kan weer voor de kramen langs. Mijn wenkbrauwen heb ik met een do-it-yourself kitje bijgewerkt en ik zie er weer tiptop uit.
Dit weekend wordt het heerlijk weer, dan ga ik zalig met een wijntje in mijn tuin zitten. Wij maken gewoon ons eigen terrasje hoor.
Ik kom die Corona crisis wel door!
Halfleeg
Ik kon Rutte wel door de tv sleuren toen hij ons afgelopen week in de persconferentie het dramatische nieuws bracht dat de Corona maatregelen nog minstens tot 28 april gaan duren. Die man met zijn gladde hoofd heeft duidelijk zelf geen kinderen die hij nog wekenlang thuisonderwijs moet geven, terwijl hij wanhopig aan de keukentafel zijn eigen werk af moet zien te krijgen. Ik werd gillend gek bij de gedachte dat ik twee pubers nog minstens vijf weken lang elke ochtend uit hun bed moet sleuren en aan hun schoolwerk moet dreigen, terwijl zij er alles aan doen om Netflixend en chips etend op de bank hun Corona ‘vrije’ dagen te vullen. Met partner tegelijkertijd thuis werken is sowieso een ramp, aangezien er geen enkele plek in huis is waar je fatsoenlijk en ongestoord kunt bellen zonder dat een puber woest je zoom meeting verstoort met de vraag waarom het wifi eruit ligt in het midden van zijn spannende game. Werken aan de keukentafel tegenover die ongeschoren vent van mij, die voor elk kopje koffie weer een nieuw kopje pakt, komt me inmiddels echt de strot uit. Nou ja, werken, voorlopig werk ik helemaal niks, aangezien alle sportscholen tot nader order dicht zijn en ik dus helemaal geen werk heb. Dus ook geen geld. De ‘hulp’ van de regering blijkt een wassen neus. Een fooi, die je nog niet eens krijgt als je door een bureaucratische regeling een ‘verkeerd’ KvK nummer blijkt te hebben.
Alles is dicht en er is geen zak te doen. In de supermarkt is alleen nog komkommer en wijn te koop. Van dat laatste ben ik de laatste tijd grootverbruiker. Niet al te best voor de weerstand.
Aangezien de kappers ook moeten sluiten zie ik eruit als een grijze postduif. Gisteravond heeft mijn man mijn haar totaal verpest bij een verf poging. Het do-it-yourself wenkbrauw kitje leverde een paar Bert en Ernie wenkbrauwen op, maar godzijdank hoef ik voorlopig niet naar mijn werk.
Dit weekend wordt het mooi weer, maar ik kan niet eens mijn ellende kwijt bij een vriendin op een gezellig terrasje in de stad.
Hoe kom ik die Corona crisis in godsnaam door?
Halfvol
Wat een rust en vertrouwen straalde onze premier uit toen hij ons afgelopen week in de persconferentie het nieuws moest brengen dat de Corona maatregelen nog minstens tot 28 april gaan duren. Ik zou niet graag in zijn schoenen staan en deze moeilijke maar noodzakelijke boodschap aan het volk moeten vertellen. Als een echt leider deed hij dat vertrouwenswaardig. Natuurlijk moest ik even slikken bij de gedachte dat de kinderen nog tot en met de mei vakantie thuis zouden zijn, maar meteen dacht ik aan alle leuke dingen die het ons zou opleveren. Gezellig, met de kids en man knus aan de eettafel. De kinderen lekker aan hun schoolwerk en manlief en ik skypend en zoomend aan ons werk. Omdat de sportscholen zijn gesloten en ik als zzp’er op dit moment niet veel lopende opdrachten heb, gaan er tal van deuren voor mij open. Het is heerlijk om een periode van rust en ruimte te hebben voor het werken áán mijn bedrijf in plaats van in mijn bedrijf. Het is fantastisch dat ik nu allerlei nieuwe kansen zie voor de toekomst. Ook zo fijn dat de regering zzp’ers tegemoet komt met een compensatie!
Al die quality time met het gezin is pure winst. Met de kinderen verzorg ik dagelijks ons pas aangelegde moestuintje. Hartstikke leerzaam en gezien de toestanden in de supermarkten is het handig om onze eigen groenten te kunnen verbouwen. Eindelijk heb ik de tijd om uitgebreid te koken en mijn gezin van gezonde maaltijden te voorzien. Goed voor de weerstand!
Nu mijn kapper ook dicht is, heeft mijn man hilarisch genoeg gisteravond mijn haar geverfd. Het resultaat is niet helemaal zoals bij de kapper, maar ik kan weer voor de kramen langs. Mijn wenkbrauwen heb ik met een do-it-yourself kitje bijgewerkt en ik zie er weer tiptop uit.
Dit weekend wordt het heerlijk weer, dan ga ik zalig met een wijntje in mijn tuin zitten. Wij maken gewoon ons eigen terrasje hoor.
Ik kom die Corona crisis wel door!
Pubers
Tweehonderdenachtenveertig likes kreeg ik op mijn laatst geposte ‘family picture’. Man en vrouw in het midden van de foto, na twintig jaar nog hevig verliefd. Rechts op de foto een stoere puberzoon met een innemende glimlach. Links van de vader een prachtige puberdochter, met onwaarschijnlijk genoeg geen vlekje of pukkel. Too good to be true zou je denken.
Inderdaad. Too good to be true. Ik zal je vertellen hoe deze idyllische familie foto werkelijk tot stand kwam.
Het is kerstvakantie, iedereen is vrij, behalve …. ik. Het huis is nog in volle rust als ik om negen uur het perceel verlaat om les te gaan geven. Om twee uur die middag zal fotografe Lois komen voor een familie fotoshoot. En iedereen heeft er zin in!
Toen ik de fotoshoot de avond van te voren aankondigde (zowel de pubers als de echtgenoot hebben wat problemen met hun lange termijn geheugen) vonden de pubers wel dat ze erg vroeg op moesten staan. Oogrollend luisterden ze naar mijn preek over bioritme en waren daarna nog niet in het minst van mening dat om één uur ‘s middag opstaan NIET te vroeg is. Vervolgens begon ik subtiel de mogelijke kledingkeuze voor de shoot in te masseren. Nadat ik zoonlief ervan had overtuigd dat zijn neonroze Daily Paper hoodie wellicht niet tot de eerste keuze behoort en het ‘Smokey Black Eyes’ make-up palet van de dochter onder de bank had verstopt, ging ik die ochtend op weg naar mijn werk.
Voor de zekerheid stuurde ik in onze ‘familygroup’ appjes met luchtige teksten als: ‘Lieverds, denken jullie wel even aan de fotoshoot van vanmiddag?’, gevolgd door doodse stilte aan hun kant van het app front. Ik stuurde nog een aantal ‘gezellige’ berichtjes zoals: ‘Ruimen jullie de woonkamer een beetje op, schatten?’ en ‘Luc, als je weer pizza calzone gaat maken voor ontbijt, zou je dan ook de tomatensaus van het plafond willen vegen?’. Ik weet ook niet hoe dat van die pizza voor ontbijt erin heeft kunnen sluipen. Na twee uur kreeg ik een reactie van de puberzoon, het was een tikkie van 25 euro voor ‘McDo’.
Om half één uur belde ik vanaf het werk de echtgenoot. Hij ging nog even een auto in elkaar zetten met de buurman. Dat was zo gebeurd, verzekerde hij me, en ja hij zou zijn baard scheren.
Om tien voor twee kwam ik thuis, alwaar de puberzoon de keuken had omgetoverd in een Italiaans pizza restaurant en in zijn roze hoodie zojuist zijn pizza calzone uit de oven haalde. Jaha, hij ging zo wat anders aan doen en natuurlijk kon hij in tien minuten een family size pizza opeten én de hele keuken opruimen. Wat deed ik toch altijd moeilijk! De echtgenoot stond onder de douche met ongeschoren baard en de puberdochter lag in bed te snapchatten met haar vriendinnen. Was de fotoshoot vandaag? Oh, vergeten! Sorry, hoor.
Beneden op de bank lagen twee lege chipszakken (ontbijt van de puberzoon) en al het gereedschap van de echtgenoot (hij ging het straks opruimen). Puberdochter riep naar beneden of ik misschien verse croissantjes voor haar had meegenomen. Ze vróeg het alleen maar, ik hoefde toch niet gelijk boos te worden!
Ik deed een poging om vijf paar (willekeurig in de woonkamer uitgetrapte) schoenen van de puberdochter en zeven (verschillende! en op dezelfde wijze verspreidde) sokken van de puberzoon onder de bank te moffelen. Waarna ik wanhopig de Italiaanse bende in de (uiteraard nog niet uitgeruimde) vaatwasser stopte. Ik trachtte mijn eigen hoofd van een lik mascara te voorzien, terwijl ik de zes handdoeken van puberdochter uithing, die in een prop in de badkamer lagen. Waarop ze een briljant getimed gesprek met me aan ging over een concert op dinsdagavond in Paradiso. Haar schoolonderzoeken van woensdag gingen daar heus niet onder lijden en papa kon toch best even brengen en halen naar Utrecht. Ik was vast niet te beroerd om het concert ook even te betalen. Wist ik trouwens waar haar ‘Smokey Eyes’ palet was?
Om klokslag twee uur belde de fotografe aan. De foto’s zijn geweldig geworden. Als je je soms af vraagt waar dat glimmende zweethoofd van mij vandaan komt? Zie boven.
